دلایل علمی استفاده از یادگیری مبتنی بر بازی
هنگامی از مزایای استفاده از یادگیری مبتنی بر بازی در کلاس درس و روش تدریس می‌گوییم باز هم بعضی به دنبال دلایل علمی استفاده از یادگیری مبتنی بر بازی هستند تا عدم اطمینان خود نسبت به این روش‌ها را به شکل کامل برطرف کنند.
دلایلی مانند رقابت پذیری، میل به تکمیل چالش‌ها و حتی صرفا علاقه به بازی‌ها باعث شده اند تا یادگیری مبتنی بر بازی برای هر سنی و در هر رشته و صنف، جذاب باشد .
یادگیری مبتنی بر بازی تضمین می‌کند که یادگیری همواره با سرگرمی، هیجان و شادی همراه است. راه حل‌های یادگیری مبتنی بر بازی یک رویکرد نوین برای آموزش همراه با در نظر داشتن برنامه تحصیلی سنتی است.
به هر حال یادگیری نباید یک فرایند خسته کننده باشد و باید به دنبال دلایل علمی استفاده از یادگیری مبتنی بر بازی برای استفاده از این روش جذاب باشیم.
اما علم پشت یادگیری مبتنی بر بازی چیست؟ و چگونه دانش مربوط به مغز و یادگیری مبتنی بر بازی می‌توانند با یکدیگر همکاری کنند تا باعث بهبود بهره وری در محیط کار شوند و به دانش آموزان در حفظ بهتر مطالب آموزشی کمک کنند ؟
یادگیری مبتنی بر بازی چیست؟
یادگیری مبتنی بر بازی در فضای آموزشی آنلاین، یک بازی ویدیویی است که یک هدف آموزشی را در بر دارد. به عبارتی، یادگیری مبتنی بر بازی، با کمک جنبه سرگرم کننده، مکانیزم بازی را با هدف مندی مطالب آموزشی درهم آمیخته و پویایی آن را متعادل می‌کند.
محیط های یادگیری مبتنی بر بازی باعث فراهم شدن تجربیات اجتماعی، عاطفی و شناختی برای دانش آموزان می‌شود که در نتیجه برای یادگیری آنها قانع کننده، قابل توجه و مفید است.
درچارچوب آموزش الکترونیکی، یک محیط بازی و بازی کردن دانش آموز را با بازی‌های دیجیتال و بازی های فکری گروهی در تعامل قرار می‌دهد و می‌تواند به طور مداوم یک باور را در بازیکن تقویت کند و آنان را به این باور برساند که می‌توانند بهتر عمل کنند و تلاش خود را مضاعف کنند و شکست آنها تحت یک رویکرد یادگیری به انگیزه تبدیل می‌شود.
دانش آموز پس از هر موفقیت شایسته، به طور متناوب و در مقیاس‌های کوچک جوایز و تشویق‌هایی دریافت می‌کند و در عین حال باور بازیکن نسبت به خود و توانایی خود برای دستیابی به جوایز بیشتر تقویت می‌شود تا با انگیزه بیشتری سراغ معما و مسئله بعد بروند و با غلبه بر موانع به هدف آموزشی نهایی برسند.
مفهوم یادگیری مبتنی بر بازی، استفاده از اصول تکرار، تمرین، شکست و دستیابی به هدف است. اغلب بازی‌های ویدیویی و بازی های فکری ساخته شده با هدف یادگیری مبتنی بر بازی، تنها بر اساس این اصول ساخته شده اند. بازیکنان از یک سطح پایین شروع میکنند و سپس با تمرین و کسب مهارت به سطوح بالاتر می‌رسند؛ بدون اینکه متوجه تلاش و خستگی ناشی از زحمات خود، بشوند.
این ساختار به عنوان یک تجربه تدریس و یادگیری و همچنین حمایت دانش آموز، برای درگیر و علاقه‌مند نگه داشتن آنها در زمان توسعه و پیشرفت، بسیار موثر است. از همه مهم تر، بازی‌ها به دانش آموز یاد می‌دهند که پایداری در مواجه با شکست نهایتا منجر به موفقیت می‌شود. به عبارت دیگر، بازی‌ها باعث ایجاد یک سبک آموزش همراه با خوش بینی و بسیار انگیزشی را به همراه دارند.
آیا یادگیری مبتنی بر بازی موثر است؟
دهه‌ها تحقیق در زمینه پیشرفت روانشناسی مربوط به رشد و تربیت نشان می‌دهند که روش‌های یادگیری که از سبک‌های انگیزشی استفاده میکنند و با پشتکار و تلاش شخص همراه هستند، همواره از عوامل کلیدی موفقیت پیروی میکنند.
چگونه می‌توان میزان تاثیر یادگیری مبتنی بر آموزش را متوجه شد؟
یکی از بهترین معیار‌ها، سطح و میزان تعامل است.
دانشگاه “وندربیلت (Vanderbilt) ” مطالعه ای را با بیش از 1000 دانش آموز، در مورد میزان شایستگی یادگیری توسط گیمیفیکیشن انجام داد که بر بازی‌های آموزشی مبتنی بر برنامه درسی تمرکز داشت. این تحقیق نشان داد که دانش‌آموزانی که از بازی‌ها برای یادگیری استفاده میکردند، در مقایسه با دانش‌آموزانی که از بازی‌ها استفاده نمی‌کردند، اطلاعات بسیار بیشتری را حفظ کردند.
همچنین دبیران افزایش چشمگیری را در سطح مشارکت عمومی دانش‌آموزان دبیرستانی که از یادگیری مبتنی بر بازی استفاده میکردند، گزارش دادند. همچنین ما 6 مورد از فوائد گیمیفیکیشن در کلاس و آموزش را در ابزارکلاس برای شما ارائه دادیم.
54 درصد از معلمان کاملا موافق بودند که تمرینات مبتنی بر بازی، یک امر ضروری در شیوه یادگیری نوین است. نکته قابل توجه این است که، 92 درصد از معلمان موافق بودند که مایلند در آینده از بازی های یادگیری مبتنی بر برنامه درسی استفاده کنند.
زمانی که بازی‌ها وسیله‌ای برای ایجاد تعامل و تلاش باشند، دانش‌آموزان موفقیت بیشتری را در مطالعات آنلاین خود تجربه خواهند کرد. این موضوع فقط محدود به طراحی بازی برای یک بازار دانشجویی جوان نیست، زیرا تخمین زده می‌شود که تقریباً یک سوم جمعیت جهان بازی های تلفن همراه را انجام می دهند وکه محدود به یک نسل خاص نیست.
در حالی که موافق بودن برای انجام یک بازی لزوماً به معنای مؤثر بودن یادگیری مبتنی بر بازی نیست، اما ثابت می‌کند که افراد نسبت به اهداف، پویایی و مکانیزم بازی پذیرا هستند، بنابراین قرار دادن این ساختارها در یک مسیر یادگیری به دانش آموزان کمک می کند تا با انگیزه و درگیر مطالعات شوند.
یک موضوع اصلی در اکثر بازی‌ها، چه آموزشی و چه غیر آموزشی، یک عنصر قوی برای حل مسئله است. این عنصر است که در واقع افراد را جذب می کند تا زمان و تلاش خود را به یک هدف اختصاص دهند. یکی از دلایل سرگرم کننده بودن بازی‌ها، لذت بخش بودن حل مسئله و ارتقا مهارت‌های مربوط به آن است.
بنابراین وقتی موضوعی در چارچوب یک بازی آموزشی قرار می گیرد، حل مسئله مبتنی بر موضوع به یک فعالیت حل مسئله سرگرم کننده، انگیزشی و بدون فشار تبدیل می شود. موضوعاتی مانند ریاضی مستلزم نیاز ذاتی به حل مسائل پیچیده از طریق به خاطر سپردن، حدس و تجزیه و تحلیل است که اگر با ماهیت اعتیاد آور یک بازی ترکیب شود، برای درگیر کردن مشتاقانه دانش آموزان با موضوعی که دوباره پیکربندی شده است، بسیار موثر و موفقیت آمیز است.
ترشح عوامل شیمیایی از دلایل علمی استفاده از یادگیری مبتنی بر بازی
یادگیری مبتنی بر بازی از طریق فعالیت‌های درگیر کننده مغز، منجر به ترشح مواد شیمیایی محرک در مغز و در نتیجه ایجاد علاقه و انگیزه نسبت به یادگیری و درس می‌شود. این مواد شیمیایی هر کدام اثرات خود را دارند. در ادامه به انواع این هورمون‌های تولید شده و جذب شده در بدن در اثر بازی می پردازیم.
اندورفین
اندورفین ها انتقال دهنده های عصبی هستند که وقتی احساس رضایت، موفقیت یا داشتن دستاورد کلی را دریافت می کنیم در مغز آزاد می شوند. آن احساس مثبتی که پس از دویدن به دست می‌آورید، یا احساس پس از انجام کاری که قبلا موفقیت آن را تصور می‌کردید، نمونه‌هایی از عمل اندورفین است. گیمرها وقتی بازی‌های رایانه‌ای را کامل میکنند، همان احساس سرخوشی موفقیت را دارند.
هرچه چالش بزرگ‌تر باشد، انگیزه بزرگ‌تر است و وقتی به مانع نهایی می‌رسیم، پاداش بزرگ‌تر دریافت می‌شود. به همین دلیل است که گیمرها به طور متوسط 6 ساعت در هفته را صرف بازی های ویدیویی می کنند و همچنین به همین دلیل است که 42 درصد از آمریکایی ها به طور منظم (حداقل 3 بار در هفته) بازی های ویدیویی انجام می دهند.
دوپامین
مانند اندورفین، دوپامین نیز یک هورمون احساس خوب است که وقتی احساس لذت می کنیم در قشر جلوی مغز ترشح می شود. این امر می تواند در نتیجه بسیاری از فعالیت ها باشد، اما در مورد گیمرها، یک مطالعه در سال 2005 نشان داد که سطح دوپامین زمانی که گیمرها بازی های ویدیویی انجام می دهند، دو برابر می شود.
این بدان معنی است که گیم این قدرت را دارد که از نظر شیمیایی اعتیاد آور باشد. به سادگی کمی آموزش به گیم اضافه کنید و یک یادگیرنده خوشحال خواهید داشت!
سروتونین
سروتونین نیز مانند دوپامین یک انتقال دهنده عصبی است که بر سلامت روان شما تأثیر می گذارد. این ماده بر خلق و خو، حافظه، کیفیت خواب، اشتها و شاید مهمتر از همه، بر توانایی ما برای یادگیری اثر می گذارد، بنابراین دریافت مقدار زیادی از آن مهم است. خوشبختانه، سروتونین هنگام بازی نیز آزاد می شود.
یک مطالعه نشان داد که کودکانی که روزانه یک ساعت بازی ویدیویی انجام می‌دهند، خلاقیت، تمرکز و رفتار اجتماعی مثبت را نشان می‌دهند، دقیقا چیزهایی که برای ظرفیت یادگیری ما ضروری هستند.
کورتیزول
کورتیزول یک هورمون استرس است. در اصل، اعتقاد بر این بود که انسان مدت‌ها پیش، آن را به عنوان راهی برای رهایی از موقعیت‌های خطرناک توسعه داده است، اما اگر کورتیزول بیش از حد تولید و ترشح شود، می‌تواند علیه ما کار کند و حتی به یک خطر تبدیل شود.
بازی به کاهش خستگی شناختی، ناامیدی و اضطراب یعنی همه احساسات مربوط به کورتیزول کمک می کند؛ مقاله‌ای به نام «اثرات ترمیم‌کننده بازی‌های ویدیویی » نشان داد که کارگرانی که در طول استراحت بازی‌های ویدیویی انجام می‌دهند احساس شارژ مجدد می کنند و خستگی کمتری دارند.
اندیشه رشد؛ تئوری موجودیت در مقابل نظریه افزایشی هوش
اینجاست که روانشناسی پیشنهاد شده واقعاً جالب می شود، همانطور که دوک و مولدن (2005) ابزار پرورش میل شخصی برای حفظ سطوح بالای تلاش را توضیح می دهند. آنها خاطر نشان می کنند که کودکان درک خود را از هوش خود ایجاد می کنند و سپس پایه ای برای سطوح انگیزه آنها ایجاد می شود که در نتیجه به طور مستقیم بر موفقیت آنها تأثیر می گذارد.
بنابراین، فرض بر این ایده استوار است که نحوه نگرش شما به توانایی ها و هوش خود بر میزان انگیزه شما برای یادگیری تأثیر می گذارد. آنها توضیح می دهند که چگونه کودکانی که به خاطر ویژگی هایشان تحسین می شوند (به عنوان مثال با جمله” تو خیلی باهوشی!”) دید ثابتی نسبت به توانایی ها و محدودیت های خود پیدا می کنند.
آنها یک نظریه موجودیت هوش دارند. در نتیجه، آن ها بر این باورند که هوش یک ویژگی ذاتی است و قابل بهبود نیست. با این حال، کودکان به خاطر تلاششان تحسین می‌شوند (با جمله “تو خیلی خوب پیش رفتی!”) که باعث ایجاد یک نظریه افزایشی هوش می‌شود.
این دسته از کودکان شکل متفاوتی از خودباوری دارند و هوش را انعطاف پذیر می دانند. چیزی که می توان با تلاش وگذاشتن زمان بر روی آن ساخت. بازی‌ها زیرساخت کاملی را برای پرورش یک نظریه فزاینده هوش، با داربست دادن به یادگیری یک جوان با بازخورد ملموس، فوری و مداوم در مورد تلاش‌های آنها، فراهم میکنند. همانطور که هر معلمی می داند، این امر برای تقویت حس عزت نفس و اعتماد به نفس دانش آموز بسیار مهم است، که می تواند منجر به افزایش انگیزه و عملکرد شود.
مزایای احساسی= مزایای تحصیلی
بازی همچنین ممکن است یکی از مؤثرترین راه‌ها برای جذب شادی و احساسات مثبت در بین نسل جوان امروزی از طریق ترویج آرامش، کاهش اضطراب و بهبود خلق و خوی عمومی باشد. همچینی احساس غرور در موفقیت پس از شکست که در محیط بازی وجود دارد و در بهبود روحیه بسیار تاثیر دارد.
بازی‌ها حس کنترل بر نتایج شخصی و موفقیت را برمی‌انگیزند، در حالی که فرد را از فشارهای دنیای واقعی جدا میکنند. این امر با افزایش تعهد و موفقیت در دبیرستان مرتبط است.
گرانیک، لوبل و انگلس (2014) به نقش مهمی که بازی ها در آموزش بازیکنان برای مقابله با اضطراب و ناامیدی از طریق ارزیابی مجدد و سایر روش های سازگارتر ایفا می کنند، اشاره می کنند.
علاوه بر این، با ماهیت رقابتی، مشارکتی و به طور کلی غنی شده اجتماعی بازی ها، یادگیری مبتنی بر بازی می تواند به تقویت تعامل دانش آموز کمک کند. که به نوبه خود باعث افزایش اعتماد به نفس، انگیزه و بهبود عملکرد تحصیلی می شود.
در اینجا چکیده ای است که در هدایت پرونده روان‌شناختی برای یادگیری مبتنی بر بازی به سمت نتیجه قانع‌کننده بود:
“بازی‌ها می‌توانند شامل اهداف رقابتی و مشارکتی باشند، بازیکنان خود را در جهان‌های وانمودی غوطه‌ور میکنند که زمینه‌های امنی هستند تا در آن احساسات منفی را برطرف کنند. همچنین بازی‌ها اجازه می‌دهند تا حس کنترل را برای احساس رضایت عمیق و غرور شدید در زمان رسیدن به هدف احساس کنند.”
امروزه تعامل اجتماعی به گونه‌ای رخ می‌دهد که پیش از این هرگز امکان‌پذیر نبود… بازیکنان در حال بازی آنلاین، با دوستان، خانواده و حتی افراد کاملاً غریبه هستند، از فواصل جغرافیایی گسترده عبور میکنند و نه تنها مرزهای فرهنگی، بلکه شکاف‌های سنی و نسلی، تفاوت‌های اجتماعی-اقتصادی، و موانع زیانی را نیز محو میکنند.
کلام آخر
بازی‌ها و بازی کردن سرگرم کننده و مهیج است، همچنین یادگیری می‌تواند سخت و خسته کننده باشد. بنابراین ترکیب این دو می‌تواند مطالب کلاس درس شما را برای ارائه یک تجربه جذاب ارتقا دهد. بازی کردن باعث می‌شود مواد شیمیایی القا کننده حس خوب در مغز، مانند اندورفین، دوپامین و سروتونین آزاد شود و در حالی که سطح کورتیزول را کاهش می‌دهد، شما را در بهترین موقعیت برای یادگیری قرار می‌دهد.
وقتی نوبت به آموزش دانش‌آموزان در مورد موضوع مورد علاقه درسی می‌رسد، هدف ایجاد محیطی است که هم برای دریافت و هم برای حفظ اطلاعات مناسب باشد.
اگر تبدیل یک درس به یک شکل آموزشی بازی محورتر و سرگرم کننده تر می تواند به افزایش و کاهش مواد شیمیایی خاص مغز که مورد نیاز یادگیری نیز هست، بهینه کمک کند، پس بدون تعلل باید صورت بگیرد تا با یادگیری بازی وار سازی شده شاهد افزایش تدریجی سطح یادگیری در دانش آموز شود و روش های پیش فرض گذشته به حال خود رها شده و نهادهای آموزشی بیشتری اعتبار این روش نوین یادگیری را بپذیرند.
دیدگاهتان را بنویسید