تعریف نظریه یادگیری مشارکتی چیست
تعریف نظریه یادگیری مشارکتی
تعریف نظریه یادگیری مشارکتی ریشه در ایده لو ویگوتسکی، یعنی رشد تقریبی دارد.
در این نظریه، فراگیران برای انجام وظایفی که به‌صورت جداگانه قادر به انجام آنها نیستند، به یکدیگر تکیه می‌کنند.
یادگیری مشارکتی برای توسعه مهارت‌های تفکر انتقادی موضوع کلیدی محسوب می‌شود، طوری که به دانش‌آموزان پیشنهاد می‌شود هنگام کار در گروه اطلاعات بیشتری را حفظ کنند.
در تعریف نظریه یادگیری مشارکتی، یادگیری همتا به همتا است که سبب رشد تفکر عمیق‌تر در کلاس می‌شود.
نظریه یادگیری مشارکتی نشان می‌دهد که یادگیری گروهی به دانش‌آموزان کمک می‌کند تا مهارت‌های تفکر سطح بالاتر، ارتباطات شفاهی، خودمدیریتی و رهبری خود را توسعه دهند. دانش‌آموزان این فرصت را نیز دارند که مهارت‌های رهبری و سازمانی خود را تقویت کنند.
فرهنگ نامه آموزش و پرورش ابزار کلاس سعی دارد با ارائه تعاریف لغات مهم در حوزه آموزش و پرورش و تعلیم و تربیت دانش آموزان این مرز و بوم گامی ساده امّا اساسی در ایجاد فرهنگ معلّمی بردارد و ابزار محتوایی مناسبی برای معلّمین عزیز ایران باشد.
دیدگاهتان را بنویسید